Een goede actiefilm, maar geen waardige afsluiting van een langlopende saga rond de robuuste Vietnam veteraan die het iedere keer weer voor elkaar krijgt de meest grote ellende over zich af te roepen. Ook anno 2019…
Sylvester Stallone verscheen voor het eerst in 1982 als John J. Rambo in First Blood onder regie van Ted Kotcheff, naar de roman van David Morrell. In de roman komt Rambo aan het einde om het leven, maar in de films leeft hij al jaren voort. Eerlijk is eerlijk, First Blood is en blijft de beste uit de reeks en is nog steeds een van beste actiefilms ooit gemaakt. Vooral het realisme, de geloofwaardigheid en het kritische statement naar de behandeling van de terugkeerde Vietnam soldaten maakte het rijke actiefilm. Met Rambo en Rambo III werd het karakter tot een cartooneske actieheld, die steeds meer van zijn menselijkheid en geloofwaardigheid verloor. De kritische boodschap werd teruggebracht tot oneliners en de films werden propaganda voor iets dat in de eerste film juist aan de kaak werd gesteld.
Dat keerde deels terug in het late en vele malen brutere vervolg Rambo (IV, uit 2008). Rambo is hier een man op leeftijd, maar doet niet onder voor de jongere collega’s en sluit zijn snoeiharde avontuur in het verre oosten af met de terugkeer naar Amerika en zelfs naar de boerderij waar hij opgroeide. Het was een mooi eindshot waar we John onder begeleiding van het originele Rambo thema van Jerry Goldsmith op huis aan zien gaan. De cirkel leek rond en na een ‘Long Road’ was John J. Rambo weer thuis. Maar 37 jaar na zijn eerste optreden is het voor John Rambo dus toch nog niet gedaan. De film sluit naadloos aan op het einde van Rambo uit 2008, maar openbaart zich als een soort overbodige epiloog. Wat dus wel een stevige actiefilm is en voor genreliefhebbers zeker de moeite waard is, werkt niet goed als slotakkoord van de Rambo saga. En het heeft er alle schijn van dat regisseur Adrian Grunberg, met Stallone achter zich, dat ook in de gaten had. We gaan hier niet alles verklappen, maar tijdens de aftiteling kijken we in flashbacks terug over het leven en de filmavonturen van Rambo. Er volgt een veelbetekenend eindshot, dat zo uit een western komt, dat die ‘closure’ wel brengt en aansluit bij een opmerking die Rambo in de film maakt. En wat de toekomst brengt? Heeft het laatste bloed inderdaad gevloeid?
